سرچشمه تصوف

در اینکه این فرقه از کجا برخاسته وآداب خود را از چه دین وآیینی گرفته اند نیز همانند اشتقاق این کلمه نظرات متفاوتند. اما قدر مسلم است که این فرقه آداب خود را از ادیان ومذاهب گونان استخراج کرده و لعاب دینی و اسلامی به آنها داده است که بعضا بلکه اکثرا نیز با آیین مقدس اسلام خصوصا مذهب حقه اثنی عشری متفاوت و در تضاد می باشد.

تصوف را باید در میان تمامی فرقه ها، ملتها، مذهب ها و ادیان جستجو کرد. چرا بعضی از آداب آنها برگرفته از آیین های بودایی، میترایسم، هندی، مسیحی، یهودی و ... هستند که با توجه به ذوق وسلیقه قطب زمان فرقه ها از آیین های دیگر وارد در آداب آن فرقه شده که کم کم  جزء رسومات اصلی متصوفه درآمده است. در زیر ما به نمونه هایی از این آیین ها اشاره می کنیم :

مسایلی همچون: فقر، خرقه­پوشی و ریاضت­های طولانی، از آداب هندوهاست.

تشرف را از آیین میترا گرفتند. (آیین میترا همان مهرپرستی ایران باستان است. میترا، یعنی خورشید).

غسل اسلام گنابادی­ها، از غسل تعمید مسیحی­ها اخذ شده است.

پرسه و گدایی صوفی مبتدی، از آیین برهمایی گرفته شده است.

عین قول و عقیده صوفی­ها در مورد ذکر، در آیین زردشت آمده که باید پیکر پیر را بدل گیرند و چنان داند که حاضر و ناظر است و از فکر پیر غایب نگردد.

چنان­که ملا علی گنابادی، فرزند ملا سلطان مشهور به نور علی شاه ثانی می­گوید: مقلد ناچار است که در وقت عبادت مرشد را در نظر آورد.

صاحب استوارنامه می­گوید: صحت اعمال و عبادات و معارف موقوف است به اجازه قطب، والّا باطل است و قبول خدا نیست، هر چند با خلوص نیت باشد؛ زیرا معنای خالص بودن نیت خلوص للقطب است و کسی راهی به خلوص لله ندارد، مگر از راه قطب. ولایت، یعنی بیعت با ولیّ امر که به­واسطه آن، صورت قطب وارد قلب می­شود.

عُشرِیِّه نیز که در فرقه نعمت اللهی گنابادی جریان دارد و جانشین خمس وزکات است، از آیین مسیح و یهود اخذ شده است.

قضاوت در این را به خواننده محترم واگذار می نماییم که خود نیز با عقل و درایت کامل دراین موضوع تدبر نماید وراه ثواب را درپیش گیرد.

نوشته شده توسط :

نظرات ديگران [ نظر]